Son

Her şey doğar, gelişir ve ölür. Bu günlüğün de helvasını yeme vakti çoktan geçmiş. Son yazıyı yayınlayalı bir yıldan fazla olmuş. 

Meğer Pardus projesi ne çok şeye hayat veriyormuş, o gömülünce pek çok şey ruhsuz bedenler, zombiler gibi boşlukta sallanır halde kalmış. Pardus denilince neyi kast ettiğimi herkesin anlamasını beklemiyorum. Anlayanlar için de fazla bir şey yazmaya gerek duymuyorum.

O günleri eğlenceli, öğretici, heyecanlı, farklı bir enerjisi ve farklı insan ilişkileri olan güzel günler olarak hatırlayacağım. 

Çok keyifliydi be...