Pardus 2008'i sistemime son kurduğum günün üzerinden tam 365 gün geçti, bu arada sayısız güncelleme, KDE4 ve Xfce maceraları, sayısız disk bölümleme yaptım, depodaki pek çok programı pek çok defa kurdum ve kaldırdım, birkaç tane kaynak koddan derleme ve kapalı kodlu yazılım da sisteme uğrayıp geçti, Wine ve Playonlinux ile başarısız denemeler yapıldı ve Devel deposundan birkaç paket bile derlenip kullanıldı hatta bir ara Arch ve Debian ile komşuluk bile yaptı.Başka sistemlere Pardus kurmamış olsam YALI'nın neye benzediğini bile unutacağım artık :)
Bu bir yıllık sürede kolayca çözdüğüm bir güncelleme sonrası açılmama olayı hariç her zaman tıkır tıkır işleyen, bakım ve temizlik gibi şeylerle beni hiç uğraştırmayan bir sistem oldu. Tadından yenmeyen bir hale gelen bu sistemin artık olabileceği en güvenli ve kararlı haline kavuştuğu şu günlerde bir şeyi fark ettim.
Doğum günümde duyurulacak olan 2009 Beta sürümünü kurmak için bu sistemi nasıl sileceğim bilmiyorum, yok yok teknik olarak değil duygusal olarak.
Farkında olmadan bu bir yılda aramızda duygusal bir bağ oluşmuş meğerse, ne olduğumu anlamadan beni kendisine aşık etmiş bu serseri şey. Evet şaka değil, bu sisteme nasıl kıyacağımı bilmiyorum.
1 yıl nasıl dayandın valla helal olsun . ben geçende kurdum iki gün zor dayandım..
YanıtlaSilöylede rahat veda edilir ki yeni versiyonu görünce benimde geçesim geldi ama beta tester olmak istemiyorum :P işim var o kadar patlarsa sistem bende patlarım
YanıtlaSilValla 2009' u merak etmekle birlikte bende şu anda sorunsuz çalışan 2008.2 ye nasıl veda edeceğimi bilemiyorum. Üzerinde yaptığım onca değişikliğe, kurcalamaya rağmen bana mısın demeden çalışıyor hala. 17 temmuz karar verme açısından zor bir gün olacak anlaşılan bizler için :)
YanıtlaSilSisteme kıyamamak değilde; yeni sistemi kurup yapılandırmanın verdiği üşengeçlik var. :D
YanıtlaSil